ԴԱՎԻԹ ՏՈՆՈՅԱՆ՝ ՄԵԾ-ՄԵԾ «ՓՐԹՈՂԸ». ԻՐԱՏԵՍ

Պաշտպանության նախկին նախարար Դավիթ Տոնոյանը նոյեմբերի 10-ի կապիտուլյացիայի հայատարարությունից հետո ավելի քան եռամսյա լռությունից հետո դուրս է եկել ընդհատակից: Իր ոճի մեջ, լակոնիկ է խոսել, խոսքն էլ արտահայտիչ դարձնելու համար՝ գեղեցիկ բառեր կիրառել:

Ընդունում է՝ պարտության մեջ ինքն էլ իր մեղավորության բաժինն ունի, բայցև շտապել է վրա բերել՝ 2015-ի սահամանդրական փոփոխություններով՝ պաշտպանության նախարարի լիազորությունները կրճատվել էին, ու գլխավոր պատասխանատուն ոչ թե նախարարը, այլ գերագույն հրամանատարն է ու ԶՈՒ ԳՇ պետը: Խոստովանել է՝ 5-րդ սերնդի՝ անհպում պատերազմին պատրաստվել չէինք հասցրել և այլն, և այլն: Առաջին հայացքից ամեն ինչ ճիշտ ու դիպուկ է նկարագրում՝ չպատասխանելով սակայն ամենակարևոր «ինչու»-ին. եթե 5-րդ սերնդի պատերազմին պատրաստ չէինք, ապա պաշտպանական գերատեսչության թիվ մեկ ղեկավարն ինձ ու ինձ նման մոտ 10 մլն հայի ինչո՞ւ էր վստահեցնում՝ «նոր պատերազմ, նոր տարածքներ»: Ո՞ւր են նոր տարածքները, պրն նախկին նախարար, հարց եմ տալիս, ո՞ւր են: Եթե Դուք երկրորդված էիք ԳՇ պետին ու գերագույ ն հրամանատարին, ինչի՞ համար էիք պատերազմում անվարան հաղթելու հայտարարությունների բեռն ու ծանությունը Ձեզ վրա վերցնում: Հիմա ասում եք՝ «չկարողացանք հաղթել, որովհտեև չէինք հասցրել պատրաստվել», բայց ես այլ կերպ կբանաձևեի՝ չկարողացանք հաղթել, որովհետև պետական ապարատի գրեթե բոլոր «չիովնիկները» մեծ-մեծ «փրթելուց» առաջ իրենց հաշիվ չեն տալիս:

Իրատես